Peter Lenior (68) deed een technische opleiding en was chef bij Philips op een afdeling waar videobanden werden gemaakt. Door het syndroom van Usher is hij zowel slechthorend als slechtziend. Doordat zijn zicht en gehoor steeds slechter worden, vraagt dat om veel aanpassingsvermogen. Omdat hij lastig naar een winkel kan maakt hij daarvoor gebruik van zijn pc. Toegankelijke webshops zouden voor hem een uitkomst zijn.
Peter vertelt: Het syndroom van Usher is een combinatie tussen slechthorendheid en daarbij je gezichtsvermogen verliezen. Nachtblindheid hoort hier ook bij. De kegeltjes en staafjes aan de achterkant van je oog sterven af. Ik kijk zelf in een kokervisie en heb aan één kant een lui oog. Ik zie daardoor erg wazig.
Ik ben met slechthorendheid aan beide oren geboren. De oogziekte ontwikkelde zich in de pubertijd. Overdag kon ik er toen nog goed mee leven, maar ’s nachts zag ik helemaal niks. Ook als de zon fel schijnt zie ik niks meer, dan is het één mist. Doordat mijn aandoening steeds erger wordt moet ik mezelf continu aanpassen.
Na de MTS heb ik een tijdje bij Fokker en Ericson gewerkt. Vanuit daar ging ik naar Philips, videobanden maken. Wij spoelden de tape in de cassettes, deden de kwaliteitscontrole, het inpakken en het verzenden. Ik was daar samen met iemand anders de chef van de afdeling. Mijn collega had 60 man onder zich en ik had er ook 60. Dit was de mooiste periode voor mij.
’s Nachts ging ik van lantaarnpaal naar lantaarnpaal. Goed weten waar ik rijden moest, waar de bushokjes stonden en hoe de route ging. Zo ging ik stapvoets op de fiets naar huis.
Tijdens de sollicitatie had ik wel verteld dat ik slechthorend was, maar ik had niks gezegd over mijn nachtblindheid. Toen kon dat nog allemaal. Ze hebben me aangenomen om een nieuwe afdeling op te starten.
Ik werkte toen ook in ploegendienst. Overdag reed ik dan binnendoor, tussen de weilanden. Maar ‘s nachts ging ik van lantaarnpaal naar lantaarnpaal. Goed zorgen dat ik wist waar ik rijden moest, waar de bushokjes stonden en hoe de route ging. Ik kon goed voelen of ik nog op het fietspad zat en zo ging ik stapsgewijs op de fiets naar huis. Een collega kreeg het door en toen is het uiteindelijk toch uitgekomen. Omdat ik mijn werk altijd 100% deed en er geen klachten over me waren mocht ik toch blijven.
Iedereen droomt weleens over dingen die je zou willen doen, of hoe je je leven in zou willen richten. Dit kan dan niet op die manier, want je bent daarin letterlijk beperkt. Maar je wilt jezelf toch graag verder ontwikkelen, meer kennis opdoen en een beter sociaal leven opbouwen. Dat je bijvoorbeeld op een feestje een gezellige avond kan hebben en met mensen kan kletsen. Maar als je zoals ik slechthorend bent en de hele ruimte is een kakofonie van geluid, dan weet je niet waar je het zoeken moet. Het is dus belangrijk hoe je met je beperking omgaat, gelukkig kan ik dat goed.
Als ik iets wil kopen, is het voor mij heel lastig om naar een winkel te gaan. Daarvoor maak ik dan gebruik van mijn computer. Ik zit vooral op sites van antiekwinkels en daar vind ik dan weleens wat. Daar iets bestellen gaat meestal best goed.
Bellen is uiteindelijk veel sneller dan heel die site door. Maar het is vaak ook nog een kunst om het telefoonnummer te vinden!
Maar een ander voorbeeld is bij een onderbroeken site. Dan krijg je de heren-, dames- en kinderkleding, dat lukt me nog wel. De juiste maat kiezen lukt ook nog. Maar dan moet je ze bestellen, in de winkelwagen stoppen en weer terug om iets anders te bestellen. Zit het wel echt in de winkelwagen? Dat is echt een gedoe. Op een gegeven moment geef ik er de brij aan en zoek ik het telefoonnummer op. Bellen is uiteindelijk veel sneller dan heel die site door. Maar het is vaak ook nog een kunst om het telefoonnummer te vinden!
Met mijn kokervisie kan ik alleen maar heel gericht naar 1 punt kijken. Ik moet alles dus heel gericht zoeken. Daar ben je echt heel lang mee bezig. Wat fijn zou zijn is als er beter nagedacht wordt over de contrasten op websites. Lichtblauw met witte letters bijvoorbeeld, dat is knap lastig te lezen. Ook rood met zwarte letters zijn lastig te lezen of een achtergrond met verschillende kleuren en daarop witte letters. Het ziet er natuurlijk mooi uit, maar het is niet toegankelijk. Ik zie veel liever grote letters, dik gedrukt en goed contrast in de kleuren.
Wat fijn zou zijn is als er beter nagedacht wordt over de contrasten op websites. Lichtblauw met witte letters bijvoorbeeld, dat is knap lastig te lezen.
Soms, als je naar een artikel gaat bijvoorbeeld, komt er ineens reclame tussendoor. Hoe krijg je dat dan weer weg? Dan begint de zoektocht naar het kruisje. En dat kruisje zit dan altijd ergens anders. Mijn ervaring is dat hoe vaker je een site bezoekt, hoe beter je je weg kan vinden. Maar dat kost natuurlijk wel veel tijd. Het zou sneller kunnen als het mij makkelijker werd gemaakt.
Toen ik bij Philips werkte maakten we voorschriften over het inpakken van cassettes. Je zou denken dat dat heel eenvoudig is, maar nee. Als je niet goed en duidelijk omschrijft hoe je dat moet doen, dan gaat iedereen op een andere manier inpakken. Eigenlijk zou je aan een willekeurige boer op een fiets moeten vragen of hij de gebruiksaanwijzing begrijpt. Als hij het snapt, dan is het goed.
Voor mensen met een beperking moet het duidelijk zijn waar ze iets kunnen vinden op een site. Vraag als webbouwer dus iemand die (half)blind is om de website te testen. Als hij of zij er niet doorkomt dan weet je dat er nog veel verbeterd kan worden.
Zelf aan de slag met de digitale toegankelijkheid van jouw webshop? We helpen je graag. Bijvoorbeeld met een WCAG onderzoek van jouw webshop.
